ชาวโลกรู้จักแต่การทำการค้าเพื่อเพิ่มทรัพย์สมบัติเก็บไว้ให้บุตรหลาน แต่ไม่รู้จักสร้างสมบุญบารมีเพื่อให้ความร่มเย็นเป็นสุขแก่บุตรหลาน ทรัพย์สมบัติเป็นรูปธรรมที่มองเห็น บุญกุศลเป็นอริยทรัพย์ที่มองไม่เห็น การเก็บทรัพย์สมบัติไว้ให้บุตรหลาน ก็ไม่แน่ว่าบุตรหลานจะสามารถรักษาไว้ได้ ถ้าหากบุตรหลานอกตัญญู ไม่สืบทอดเจตนารมณ์ รู้แต่ใช้ รู้แต่ผลาญ ไม่ยอมประกอบอาชีพ การเก็บสมบัติไว้ให้บุตรหลานมากเกินไปกลับจะเป็นโทษเสียมากกว่า ดังภาษิตว่า “สอนลูกหนึ่งวิชา ดีกว่าให้ทองพันตำลึงแก่ลูก” ซึ่งเป็นเหมือนการเตือนใจพวกปู่โสมเฝ้าทรัพย์
การสร้างกุศลเพื่อให้บุตรหลานเจริญ เป็นอริยทรัพย์ที่มองไม่เห็น ผู้ที่สร้างสมบุญกุศลย่อมได้บุตรหลานที่ดี ฉลาด และกตัญญู เป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูล ดังภาษิตว่า “ลูกหลานมีบุญวาสนาของเขาเอง อย่าเป็นวัวเป็นควายให้ลูกหลาน” ดังนั้น จงให้ความสำคัญแก่อริยทรัพย์ที่เป็นนามธรรม นั่นคือ “บุญกุศล” ให้จงดี
อนึ่งการทำบุญสร้างกุศล พึงจำไว้ว่า ปัจจัย เงินทอง หรือสิ่งของที่บริจาค จะต้องได้มาอย่างบริสุทธิ์ ถูกต้อง ไม่เป็นเงินที่ได้มาโดยการประกอบอาชีพต้องห้าม คือ
- ค้าขายมนุษย์
- ค้าชีวิตสัตว์
- ค้าขายอาวุธ
- ค้าขายยาพิษ
- ค้าขายยาเสพติด